Dialog - Najstarsza technika twórczego myślenia!

Czym jest, a czym nie jest dobry twórczy dialog?

Dialog, aby mógł prowadzić do tworzenia nowych idei, powinien być przede wszystkim swobodną naturalną wymianą myśli. Drugim koniecznym warunkiem do spełnienia jest postęp dialogu, rozmowa moĹźe "stać w miejscu" lub "kręcić się w kółko", tymczasem chcąc osiągnąć określony cel poprzez rozmowę musimy ją prowadzić do przodu przez kolejne etapy. Trzecią waĹźną sprawą, na którą powinniśmy zwrócić uwagę jest nastawienie rozmówcy, nigdy nie powinniśmy znać, przewidywać efektu końcowego rozmowy, aĹź do samego jej zakończenia.

Podstawową sprawą przy wykorzystywaniu tej metody, jest świadomość celu rozmowy, przez przynajmniej jednego z rozmówców, naleĹźy jednak pamiętać, Ĺźe ma to być sama świadomość celu, nie wizja zakończenia rozmowy. Prowadząc dialog nie moĹźemy mieć przygotowanej mowy, bo wtedy przybiera to formę jednostronnego przekazu: nadawca-informacja-dbiorca, tymczasem powinniśmy dążyć do aktywnej interakcji z odbiorcą: nadawca-informacja-dbiorca-informacja zwrotna itd. Jednostronne mowy nie prowadzą do rzeczy nowych, a dodatkowym zagroĹźeniem z nimi związanym jest narastanie sytuacji konfliktowej. WyobraĹş sobie rozmowę, w której jesteś zmuszony słuchać, a nie jesteś w stanie się odezwać, aĹź do końca mowy, w głowie narastają pytania, wątpliwości, dobrze jest jak końcowym efektem takiej rozmowy jest przynajmniej "wybuch wątpliwości" i rozmowa (choć najczęściej polega to na bezsensownym bronieniu argumentów mówcy, poprzez róĹźne techniki manipulacji). Najczęściej niestety kończymy odchodząc z zachowaniem swoich myśli dla siebie, a "konflikt narasta" jeszcze bardziej wpływając na przyszłe relacje słuchacza z mówcą.

Wszelakie plany, nadające rozmowie schematyczny charakter są wrogiem jej twórczego charakteru. Dobrym przykładem "zabijania twórczości" w ten sposób, są zajęcia/konwersatoria w szkołach (pisze to z nadzieją, Ĺźe to się kiedyś zmieni), kierowane przez jedna osobę "nauczyciela", która ma z góry załoĹźone końcowe ich rozwiązania w programie nauczania oraz literaturze przedmiotu. Nie jest waĹźne, do jakich wniosków uczniowie dojdą, jakie aspekty zauważą podczas rozmowy, do zeszytów tak czy inaczej zostanie zapisane to, co tam być powinno i to, co będzie na egzaminie, zakończenie takiego dialogu bez względu na przebieg jest zawsze takie samo. Niesie to ze sobą oczywiście duĹźo zagroĹźeń, głównym jest to, Ĺźe uczniowie potem szukają gotowych rozwiązań, bo wiedza, Ĺźe cokolwiek by nie wymyślili tak czy inaczej rozwiązanie końcowe moĹźna przewidzieć z opracowań.

Tak nauczeni ludzie wchodzą w dorosłe życie, szukając gotowych recept, z przekonaniem, że samodzielne myślenie do niczego owocnego nie prowadzi.

UwaĹźa się powszechnie, Ĺźe istnieje coś takiego jak wiedza "uniwersalna", uporządkowana pojęciowa wiedza naukowa. Pogląd ten niestety najczęściej ogranicza naszą wolność widzenia, odczuwania, ruchu, słyszenia, mówienia i czucia, nadając kaĹźdej z tych czynności swoje etykietki i ramy gdzie i jak naleĹźy umieścić poszczególne z nich. Z drugiej jednak strony gdyby nie ta wiedza, to nie mielibyśmy o czym dyskutować. Trzeba wiedzieć, ze wiedza sformalizowana jest przepełniona brakami, sprzecznościami w postrzeganiu przez róĹźne osoby, dlatego nie moĹźe być obiektywna, wszystko co wiemy jest tylko indywidualnym obrazem tego co rzeczywiście jest. Stąd potrzeba twórczej rozmowy, twórczego dialogu, wymiany wiedzy, tworzenia krytycznego poznania.

MoĹźe widziałeś lub słyszałeś kiedyś wypowiedĹş Dalaj Lamy? - w kaĹźdym razie, pomijając temat wypowiedzi moĹźna zauwaĹźyć coś charakterystycznego, mianowicie to Ĺźe przed wypowiedzeniem jakichkolwiek słów, długo się zastanawia. Rozmawiając nie ma On gotowego stanowiska, w danej sprawie nie dąży do jak najszybszego wyraĹźenia swojej opini, co niestety w naszej kulturze nagminnie jest czynione, dlatego np. unikam jak mogę rozmów telefonicznych, presja uciekających impulsów karze mi mówić coraz szybciej, nie zastanawiając się nad słowami. Dobry dialog nie jest szybka wymianą poglądów, dobry dialog prowadzi do powstania nowej wiedzy u rozmówców, poprzez tworzenie przemyślanych zdań, przemyślanych opini podczas rozmowy. dobry dialog nie powinien być wykonywany pod niczyją presją, a tym bardziej presją czasu.

Dialog - struktura

Najczęściej wiedza nasza opiera się na osądach innych autorytetów: nauczycieli, książek, mediów (tv, radio, gazety), polityków, naukowców, znajomych czy teĹź rodziny. Zadaniem dialogu jest doprowadzenie do krytycznego przyjęcia lub zanegowania danej wiedzy, poprzez zanegowanie dochodzimy oczywiście do nowych idei, tworzymy nową wiedzę, poprzez przyjęcie dochodzimy natomiast do subiektywnego poznania i zrozumienia, ta wiedza staje się naszą. Dodatkowym efektem rozmowy moĹźe być powstanie całkiem nowych, jeszcze nie znanych wcześniej rozwiązań.

Na samym początku, zanim dojdzie do wymiany myśli, trzeba sprowokować rozmowę, służą do tego proste pytania pytające, choćby "co sądzisz na ten temat". Następnie poprzez pytania badawcze lub w przypadku rozmowy wewnętrznej w myślach uświadomienie sobie swojego zdania na dany temat, dochodzimy to określonej sytuacji wstępnej.

Kolejnym etapem jest weryfikacja postrzegania danej rzeczy, ustalenie skąd i dlaczego coś wiemy, Ĺşródła naszej wiedzy na dany temat. WaĹźne w tym momencie jest porównanie wzajemnych doświadczeń, jak i zadawanie pytań: "Czy oby napewno to tak być powinno?", "Czy kaĹźdy ma szanse doznać podobnych doświadczeń?".

W tym momencie powinniśmy mieć juĹź uświadomiony problem, teraz dopiero moĹźemy przejść do kreowania rozmowy na rozwiązanie danego problemu, poprzez wzajemną wymianę zdań, myśli. Naprowadzamy wtedy rozmowę na prawidłowy tor rozumowania, zgodny dla wszystkich rozmówców. W tym etapie najczęściej powstają nowe twórcze myśli, w efekcie połączenia kilku róĹźnych wizji postrzegania problemu.

Teraz najwaĹźniejsza część dialogu, o której najczęściej zapominamy, powtórne zdefiniowanie problemu, jak i analiza poprzedniego etapu, dlaczego doszliśmy do takiego rozwiązania a nie innego. Efektem końcowym powinny być uogólnione syntetyczne wyniki, rozmowy. W końcu, przystępujemy do rozmowy twórczej z celem, waĹźne jest by o tym wciąż pamiętać.

tomek urban 2006 03 02